In 1851 werd in Amsterdam de Anti-Revolutionaire (AR) Kiesvereniging Nederland en Oranje opgericht, om de stemgerechtigde medeburgers op te wekken om hun stem uit te brengen op die kandidaten welke het gedachtengoed van de vereniging het beste nastreefden. De eerste politieke partij, de Anti-Revolutionaire Partij (ARP), werd in 1879 door Abraham Kuyper opgericht. Ook in andere plaatsen werd het voorbeeld van de kiesverenigingen gevolgd en ook werd vaak aan de naam 'Nederland en Oranje' toegevoegd, om te benadrukken dat de leden zich verbonden voelden met het vaderland en het vorstenhuis. De juiste datum van oprichting in Velsen viel niet te achterhalen, maar bij het stichten van een afdeling in IJmuiden, in 1902, werd al in het bestuur door twee leden van de zustervereniging in Velsen deelgenomen. Men streefde ernaar om in elk gemeentedeel een aparte vereniging te stichten. Uiteindelijk zouden het er in de Gemeente Velsen vier worden: een afdeling Velsen-Noord, IJmuiden-West (1902), IJmuiden-Oost samen met Driehuis (ca. 1921) en Santpoort (ca. 1927). De positie van Velsen-Zuid was niet altijd duidelijk: of samen met Velsen-Noord of samen met IJmuiden-Oost/Driehuis. De juiste grens tussen de afdelingen IJmuiden-West en -Oost werd na het aan elkaar groeien ervan als volgt vastgesteld: Schoutenstraat, Evertsenstraat, Marktplein en Merwedestraat. Van Velsen-Noord zijn geen archiefstukken aangetroffen. Boven deze verenigingen stond de Centrale Anti-Revolutionaire Kiesvereniging Velsen, opgericht in 1918. De kiesverenigingen kenden een strakke organisatie:

Landelijk: Centraal Comité, Den Haag;
Provinciaal: Provinciaal Comité Noord-Holland, bestaande uit de Kamer Centrales Den Helder, Haarlem en Amsterdam;
Regionaal: Kamer Centrale Haarlem, bestaande uit de Staten Centrales Haarlem, Hilversum, Nieuwer-Amstel en Velsen;
District: Staten Centrale Velsen, bestaande uit de Gemeente Centrales Velsen en Beverwijk;
Lokaal: Gemeente Centrale Velsen, bestaande uit de Kiesverenigingen Santpoort, Velsen-Noord, IJmuiden-Oost/Driehuis en IJmuiden-West.

Ook aan het lidmaatschap werden eisen gesteld: 'Elk lid verbindt zich op geen andere kandidaat te stemmen, dan die, welke door een groter- of kleiner organisch geheel van onze partij is samengesteld.'

In grote lijnen hielden de besturen van de kiesverenigingen zich bezig met de verkiezingen voor de gemeenteraden, de Staten Centrales met de verkiezingen voor de Provinciale Staten en de Kamer Centrales met die voor de Tweede Kamer der Staten Generaal.

Nadat de activiteiten gedwongen gestaakt werden in 1941, begon men in 1946 opnieuw. In de eerste jaren werd aanvankelijk schoorvoetend contact gezocht met de confessionele zusterverenigingen. De grootste daarvan was de Christelijk-Historische Unie (in AR-kringen soms 'gedoopte liberalen' genoemd, door het ontbreken van stemdiscipline).

Uiteindelijk schreef de heer K.W. Bijl, lid van de ARP uit Velsen, in het voorjaar van 1962 een brief aan de landelijke besturen van ARP en CHU, waarin hij aandrong op samenwerking en samengaan van deze partijen. Toen de plaatselijke CH-kiesvereniging van deze brief kennis nam, nodigde zij de AR-kiesvereniging uit voor een gesprek. Dit onderhoud leidde tot de vorming van een Commissie Samenwerking ARP-CHU-Velsen. Deze commissie kreeg tot taak de gezamenlijke propaganda op plaatselijk niveau te verzorgen; alsmede het op plaatselijk en landelijk niveau stimuleren van het samengaan van ARP en CHU. Dit leidde uiteindelijk tot het oprichten van het Landelijk Comité Vriendenkring AR-CH op 12 december 1964 te Utrecht.

De wil tot plaatselijke samenwerking kwam er tenslotte wel, maar het zou nog tot de gemeenteraadsverkiezingen van 1966 duren voor er daadwerkelijk sprake was van een gezamenlijke Protestants-Christelijke Fractie in Velsen. Het ook uitgenodigde Gereformeerd Politiek Verbond (GPV) wenste niet mee te doen en de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) haakte in 1970 ook weer af. In 1972 werd de administratie gecentraliseerd onder de Centrale Kiesvereniging.

De hoofdbesturen van de beide partijen stelden zich aanvankelijk echter terughoudend op; ook al omdat in de landelijke politiek door beide partijen verschillende zienswijzen werden gevolgd. In 1967 werd begonnen met overleg met de Katholieke Volkspartij (KVP) welke uiteindelijk zou voeren tot de vorming van het Christen Democratisch Appèl (CDA) in 1980, hetgeen het einde betekende voor de Anti-Revolutionaire Partij, de Christelijk-Historische Unie en de Katholieke Volkspartij.