De Rooms-Katholieke Gymnastiekvereniging Velsen is ontstaan als gevolg van de verzuiling, een streven van verschillende groeperingen naar een strikte beslotenheid van de eigen levensbeschouwelijke kring, dat in de tweede helft van de negentiende eeuw begon, en dat in ons land in de jaren na de Tweede Wereldoorlog een hoogtepunt bereikte. Het is dus niet vreemd, dat er in de verschillende r.-k. parochies in Velsen eigen sportverenigingen ontstaan zijn; voornamelijk in de jaren dertig van de twintigste eeuw. Hierbij valt op, dat er bij het bedenken van de namen grote vindingrijkheid aan de dag werd gelegd.

Naast de R.-K. Sportvereniging I.E.V. (In Eenheid Vooruit) uit Velsen-Noord, die in 1934 werd opgericht, was al sinds 1932 in Driehuis de gymnastiekvereniging D.I.T.O. (Door Inspanning Tot Ontspanning) actief, waarbij alleen door meisjes en vrouwen geoefend werd in het gymnastieklokaal van de oude Engelmundusschool, die toen aan de Schaepmanlaan was gevestigd. Na de komst van meer leden uit Santpoort vertrok men naar de Adolf van Nassauschool aan de Wüstelaan aldaar. Na enige tijd bleek dat de leden toch minder tevreden waren met de verenigingsnaam en werd die gewijzigd in D.O.S. (Door Oefening Sterk). Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de school gevorderd door de bezetter en week men uit naar een zaal in de Timorstraat in Haarlem, waar de leden dan lopend naar toe gingen.

In Santpoort was een andere vereniging actief: T.A.V.E.N.U. (Ter Aangename Verpozing En Nuttige Uitspanning), in 1934 opgericht en voortgekomen uit de R.-K. Jeugdbeweging, destijds Jonge Wacht geheten. De lessen, alleen voor jongens en mannen, werden gegeven in de Openbare Lagere School F, aan de Burgemeester Enschedélaan te Santpoort, daarnaast werd ook de Adolf van Nassauschool gebruikt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog weigerde de vereniging lid te worden van de Kulturkammer, een organisatie, in 1941 opgericht door de Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandse gebied, die tot doel had het Nederlandse culturele leven in een nationaalsocialistische richting te sturen. Hierdoor kwam T.A.V.E.N.U. op non-actief te staan.

Vanuit de R.-K. Voetbalvereniging O.I.V. (Ons Ideaal Voorop), welke in 1933 in IJmuiden-Oost was gesticht, werd in de winter van 1940/41 een gymnastiekclub opgericht. Hier kwam men bijeen in de St. Franciscusschool aan de Zeeweg, later ook nog in de Huishoudschool aan de P.J. Troelstraweg.

Gedurende de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog werden de eerste besprekingen gehouden, welke moesten leiden tot een fusie van verenigingen welke met dezelfde tak van sport bezig waren en daarnaast werd de vorming van een samenwerkingsverband van alle r.-k. sportverenigingen ten zuiden van het Noordzeekanaal nagestreefd. Men stond hier niet onwelwillend tegenover en reeds op 27 juli 1945 sloten D.O.S. (meisjes- en damesgymnastiek te Santpoort), T.A.V.E.N.U. (jongens- en herengymnastiek te Santpoort) en O.I.V. (afdeling gymnastiek te IJmuiden) zich aaneen tot de R.-K. Sportvereniging Velsen, afdeling gymnastiek. Na moeizame onderhandelingen kwam als overkoepelend orgaan de Rooms-Katholieke Sportvereniging Velsen tot stand. Deze organisatie heeft niet lang gefunctioneerd: in 1946 werden de verschillende onderafdelingen zelfstandig. Wel hielden alle onderafdelingen (voetballen, atletiek, zwemmen, tafeltennis, handbal en gymnastiek) de naam en geel-blauwe kleuren van Velsen. Het hoofdbestuur bemiddelde (tot 1958) nog bij de huur en verhuur van de gymnastieklokalen van de r.-k. scholen.

Ter versterking van de band tussen de verschillende groepen in Driehuis, Santpoort en IJmuiden werden gezamenlijke wedstrijden, uitvoeringen, kien- en ouderavonden georganiseerd. Er brak een bloeiperiode aan: in 1947 werd een regionale sportdag gehouden in Santpoort, er kwam een eigen vlag en voor uniforme verenigingskleding werd gezorgd. Uitvoeringen werden gegeven, o.a. in zaal Zomerlust in Santpoort en in het Patronaatsgebouw in IJmuiden. Daarnaast werd aan de jaarlijkse viering van Vlaggetjesdag meegedaan, alsmede aan de feestelijkheden ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van het Noordzeekanaal, en ieder jaar aan de Velser Sportweek. Het clubblad Bokkesprongen verscheen voor het eerst in 1966 en kreeg later de naam De Bokkensprongen. In 1969 werd rechtspersoonlijkheid voor de vereniging gekregen.

In de jaren zeventig werd een terugloop van vooral jeugdleden zichtbaar. De belangstelling voor gymnastiek en toestelturnen werd minder en de gezinnen werden kleiner. Daarnaast werd meer en meer voor teamsporten gekozen. Binnen de vereniging werden daarop nieuwe activiteiten gestart. Na jazzgymnastiek en volleybal in 1975, werd in 1978 begonnen met skigymnastiek, in 1982 gevolgd door conditiegym. Na overleg met o.a. de Nederlandse Hartstichting kwam in dat zelfde jaar een Sport- en Spelgroep voor (ex)hartpatiënten tot stand. Hierdoor kwam de vereniging weer in een betere situatie terecht.

In 1982 werd het 50-jarig bestaan gevierd met o.m. wedstrijden, een volleybaltoernooi, een sport- en speldag voor de hele familie en een reünie. In de loop der jaren is de aard van het verenigingswerk verlegd van een prestatiegerichte naar een meer recreatieve opstelling. Tijdens de uitvoeringen kwam steeds meer het accent op het showelement te liggen ten koste van de topprestaties. In 1984 achtte men de tijd rijp tot het gaan geven van yogalessen en vier jaar later werd begonnen met gymnastiek voor minder handige kinderen, om daardoor hun zelfvertrouwen te vergroten. Na Driehuis, Santpoort en IJmuiden werden vanaf 1988 ook in Velserbroek activiteiten ontplooid, met enkele uren lichaamsvorming, een peuter- en kleuteruur en een jazz uur.

In 1992, bij de viering van het 60-jarig bestaan kon de vereniging bogen op een veelheid aan mogelijkheden op gymnastiek- en daarvan afgeleide gebieden, die elk lid op zijn/haar eigen wijze kon beoefenen.

Intussen was sinds het begin van de jaren tachtig het financiële aspect steeds belangrijker geworden. Niet alleen werden de inkomsten uit het lesgeven fiscaal belast, waarvoor men een loonbelastingadministratie moest gaan opzetten, maar ook werd de subsidiekraan van de Gemeente Velsen langzamerhand steeds verder dichtgedraaid. Werden aanvankelijk de huren van de oefenlokalen, veelal in r.-k. scholen, over praktisch de gehele gemeente verspreid, voor 80% gesubsidieerd, vanaf 1990 was men meer en meer aangewezen op gemeentelijke voorzieningen. De kosten hiervan werden via een aflopende schaal tenslotte voor 40% vergoed. Alleen voor het werk onder de jeugd, en voor speciale groepen, zoals de eerder vermelde Sport- en Spelgroep voor (ex)hartpatiënten en die voor minder handige kinderen, werd geld beschikbaar gesteld. Ook mocht in 1990 een gymnastiekuur voor Turkse vrouwen op steun rekenen. De belangstelling was aanvankelijk groot, maar toen na een onderbreking van de lessen in verband met de viering van de Ramadan bleek, dat er van de betrokkenen ook een eigen bijdrage verwacht werd, bleef er slechts één dame over.

Elk jaar werd bij het begin van het nieuwe seizoen, in de gehele gemeente Velsen ten zuiden van het Noordzeekanaal huis aan huis ca. 18.000 folders verspreid. De vereniging groeide, tot in 1996 het duizendste lid kon worden ingeschreven. De folderverspreiding werd toen gestaakt, omdat het steeds moeilijker werd om gekwalificeerd leidinggevend oefenpersoneel aan te trekken en te houden. Wegens dit gebrek aan leiding en de soms bestaande onwil van de leiders om voor elkaar in te vallen bij verhindering, moesten steeds vaker lesuren worden opgeheven. Vrijwilligers bleken voor dit werk steeds moeilijker te vinden. Door de steeds stijgende zaalhuren en het afbouwen van de subsidies moesten de contributies enkele jaren fors worden verhoogd, tot 20% per jaar toe.

Ondanks deze moeilijkheden is men er echter in geslaagd een bloeiende vereniging in stand te houden, niet in de laatste plaats omdat men steeds oog had voor wat er op gymnastiekgebied leefde. Zo bleek een aantal jaren geleden step-aerobics zeer gevraagd, maar daarnaast was men in 2006 nog steeds in staat om gymnastiek voor ex-hartpatiënten te verzorgen.