Het lijkt zo goed te gaan, op koninginnedag 1952 in Bergen op Zoom. Het middagoptreden van koorddanseres Alice Williams verloopt vlekkeloos en ook ‘s avonds gaat alles aanvankelijk goed. Tot de slotact, waarbij de twintigjarige acrobate op een fietsje over het twaalf meter hoge koord rijdt, terwijl haar partner daaronder in een kleine trapeze hangt. Ze zijn nog maar anderhalve meter op weg als Alice haar evenwicht verliest. Haar partner valt met fiets en al in het vangnet, maar Alice komt op de rand van het net terecht en valt daarna op de straatstenen. “Daarna werd alles donker”, zegt ze later.

“Koorddanseres stort van 12 meter hoogte neer”, kopt De Telegraaf. “Verscheidene kijkers vielen flauw.” De verwondingen van Alice vallen gelukkig mee. In september treedt ze voor het eerst weer op, op de Haarlemse kermis op het Phoenixterrein. Fotopersbureau De Boer is erbij en legt vast hoe het publiek ademloos ziet hoe ze over het hooggespannen koord loopt, terwijl ze met een lange stok haar evenwicht bewaart.

Het blijft bij die ene val, blijkt uit een artikel uit de Nieuwe Haarlemsche Courant van 1961. "Ik ben al die jaren pas een keer ernstig gevallen, maar dat is nu alweer bijna 10 jaar geleden”, zegt Alice. “Ik heb er geen vrees van overgehouden.”

Enkele jaren later stopt ze toch met haar acrobatische act. Ze gaat goochelen en met succes: nog hetzelfde jaar wint ze de tweede prijs op een internationaal dames-goochelconcours in Italië. Eigenlijk had de jury haar als winnaar aangewezen, weet het Haarlem’s Dagblad te melden, maar het publiek mocht meestemmen en dat kon de verleiding niet weerstaan om de dame met het goochel-stripteasenummmer als eerste te laten eindigen. “De Italianen waren voor de ‘blote’ sex bezweken.”

Alice is een van de weinige vrouwelijke Nederlandse goochelaars en dat gebruikt ze bewust om zich te onderscheiden. Zo verschijnen in een act plotseling veertig damestasjes uit het niets. "Een damestasje. Dat kan een mannelijke goochelaar niet maken. Ik zoek dingen, die ik als vrouw kan gebruiken. Ik zoek iets, waardoor ik apart ben, iets waarvan ze zeggen: 'Dat is nou echt vrouwelijk'."

(Haarlems Dagblad, 24 juli 1965)

Het hoogtepunt in haar carrière komt in 1973, wanneer ze meedoet aan het Wereld Goochelcongres in Parijs. Niet onder haar eigen naam, maar als ‘Shylock’, de gierige vrek uit Shakespeares ‘De koopman van Venetië’. Alles wat hij pakt, verandert in de act in goud, dat hij vervolgens opbergt in een kluis. Als hij de kluis opent, blijkt die leeg te zijn. Wanhopig strompelt Shylock over het toneel. Hij scheurt zijn kleren van zijn lijf. "En dan... en dan…”, schrijft het Leidsch Dagblad, “gooit Alice ineens haar oudemannenpak met pruik en al af en staat ze daar te flamouren als Marlene Dietrich in haar beste dagen. Zo van 'whoeps!'. Compleet met struisveren."

Zowel de jury als de andere goochelaars zijn met stomheid geslagen. Niemand had verwacht dat er een vrouw schuilging onder de vermomming. Alice wordt overtuigend winnaar onder de vrouwen en krijgt als eerste vrouwelijke goochelaar een Grand Prix. Bij thuiskomst hebben de buren het huis met bloemen versierd en wordt Alice door kranten uit het hele land geïnterviewd. Alice Williams, die nu gewoon vermeld wordt als ‘Alice Bakkenes-Willems’, blijft er nuchter onder. “Sterren kunnen hoog vallen. En daar pas ik voor. Als ik fijn kan blijven werken is dat meer dan voldoende.”

Weet u hoe het leven van Alice verder is verlopen? Mail dan naar info@noord-hollandsarchief.nl 

Jij kunt ook aan de slag met de collectie van De Boer. Help ons om de foto's aan het juiste onderwerp te koppelen via Vele Handen! Lees hier meer over het project 'Fotografisch Geheugen'.