Deze statie, gelegen in de Agterstraat - nu Anthoniestraat no. 51 - tegenover de drie klaveren, was via een nauw steegje te bereiken. Omtrent het stichtingsjaar en de namen der eerste pastoors, tasten we, bij gebrek aan gegevens volkomen in het duister. Ook het oudste doop- en trouwboek, in 1660 aangelegd, geeft geen enkele aanwijzing. In zijn rapport aan de minister van binnenlandse zaken van 20 sept. 1807, schrijft aartspriester Ten Hulscher: "In de Agterstraat staat een bekrompen en vogtig kerkgebouw met des priesters woning van het zelfde allooi daar annex". *  Bij de algemene taxatie der Haarlemse kerkgebouwen in 1798, werd het dan ook met algemene stemmen als totaal waardeloos gekwalificeerd. Rond 1800 telde de statie 700 zielen, onder wie 480 communicanten. Wegens de slechte toestand van het gebouw besloot aartspriester Cramer, 9 juni 1816, de statie op te heffen, de datum waarop pastoor E.P. van der Hoeven naar Maassluis was vertrokken. De kerkgangers verzetten zich met alle kracht. Zij beweerden, dat de kerk met haar inventaris eigendom van de leden der gemeente was en bedreigden de aartspriester met een gerechtelijke aanklacht, als hij het zou wagen de kerk te verkopen en haar goederen onder de pastoors van de stad te verdelen. Zelfs lieten zij deurwaarder Jan Willem Greeff bij exploit van 1 oktober 1816 de sleutels der kerk opvorderen, welke aan de regenten van het S. Jacobs Godshuis in bewaring waren gegeven. *  Deze actie deed de aartspriester besluiten de opheffing voorlopig te schorsen en hij benoemde kapelaan David van den Enden tot deservitor. Het volgend jaar bleken de gemoederen gekalmeerd en kon Van den Enden, als benoemd pastoor van Medemblik, ongestoord de statie verlaten.

In zijn dagboek tekende Cramer aan:"mense septembris 1817, haec statio propter defectum sustentationis et nimium stationum Harlemensium alias-que rationes suppressa est," * 

Een groot altaarstuk van de Haarlemse schilder Jan de Bray (1627-1697) voorstellend S. Bavo, terwijl hij aalmoezen uitdeelt en bewaard in het bisschoppelijk museum, getuigt nog steeds van de devotie der parochianen. Met uitzondering van enige doop- en trouwboeken, berustend in het gemeentearchief, zijn er weinig archivalia bewaard gebleven.

Pastoors vanaf 1700: