Deze statie, gewoonlijk de Hoeck genaamd, was gelegen in de oude buurt Bakenes en werd door de Vrouwesteeg, Bakenessergracht, Koksteeg en Klerksteeg omgrensd. Hier stond tegenover de Kwakelbrug de kerk en pastorie, het ouderlijk huis van Nicolaas Wiggerszoon Cousebant, *  de bekende missie-pionier, die in 1580 in een "turfschuerken" achter dit perceel, de grondslag legde voor de later zo beroemde vergaderinghe der maechden van den Hoeck. Door de snelle groei van deze communiteit - het ledental bedroeg in het begin van de 17-de eeuw zeker twee honderd - was vergroting van het kerkgebouw dringend noodzakelijk. Deze uitbreiding kwam in 1638 tot stand, doordat het aangrenzende huis en de kerk tot één geheel werden verbouwd. Op de bovenverdieping werden de kerkelijke plechtigheden gevierd; beneden bevonden zich de pastorie en de vertrekken van het Haarlemse kapittel. Hoewel omstreeks 1625 in deze kerk het doopsel werd toegediend, kan men eerst in 1671 van een vaste statie spreken. In dat jaar verkreeg pastoor Jan de Groot voor zich en zijn opvolgers het recht pastoralia uit te oefenen. In zijn relatio status noemde Ghilini deze statie: "optima et honorifica, episcopatui fere similis". *  Het aantal communicanten bedroeg toen 635. In 1807 was dit getal tot 480 verminderd. De kerk was volgens het oordeel van Ten Hulscher een bekrompen en onregelmatig bovenhuijs. Na heftig verzet werd 8 dec. 1851 de S. Bernardus opgeheven. Het volgend jaar werd het kerkgebouw publiek verkocht en gesloopt. Door het optreden van prof. dr. Th. Borret, vond de kostbare bibliotheek op het seminarie te Warmond een veilig onderkomen. Verschillende kunstvoorwerpen zijn in het bisschoppelijk museum tentoongesteld. Het archief is goed bewaard.

Pastoors sinds 1671: