Evenals het S. Michielsklooster werd ook dit convent bewoond door tertiarissen van de H. Franciscus, onder het Utrechtse kapittel. Wanneer we Van Oosten de Bruyn mogen geloven, bestond het reeds in 1445. *  Op 25 mei 1451 sloten de zusters een overeenkomst met pastoor Dirck van Wassenaer, waarbij deze haar toestond, een eigen kerk en kerkhof te bezitten, de vrije keuze van een biechtvader en het recht om niet-kloosterlingen in haar kerk of op haar kerkhof te begraven. Deze privileges werden 9 mei 1460 door David van Bourgondië, bisschop van Utrecht, bekrachtigd. *  Het gebouwencomplex werd ingesloten door de Kraaienhorstergracht - nu Nassaulaan - de kleine Krocht en de S. Ursulasteeg. Volgens Langendijk, geciteerd door Van Oosten de Bruyn, moet de kerk zeer fraai geweest zijn, voorzien van een hoge stenen toren. *  Na de opheffing der kloosters werden de mater en 12 zusters op alimentatie gesteld en de kloostergebouwen tot particuliere woningen ingericht. Waarschijnlijk is in het remonstrantse hofje, in 1773 door Justus en Isabella van Leeuwaerden gesticht, nog een deel van het oude klooster te herkennen. Van het archief zijn slechts enkele stukken bewaard. Zie ook Warmond ch. 12 en ch. 50.